(Αρθρογράφος)

Η μάνα μου με γέννησε κατακαλόκαιρο, χρονολογία σιγά μη σας πω. Γι αυτό το χειμώνα πιστεύω πως χάνω το στιλ μου. Ούσα μικρά, έτυχε να δω το «Ποτέ την Κυριακή» του Ντασέν. Δεν είχα καταλάβει επακριβώς τον επαγγελματικό προσανατολισμό της Μελίνας, αλλά βλέποντας πόσο ωραία περνούσε, ήθελα να ακολουθήσω τα βήματα της μεγαλώνοντας.   Όμως αντί να πάω να κλειστώ σε καμιά δραματική σχολή, να ησυχάσετε από μένα, καθότι αταλάντου και κομπάρσα πολύ θα μου έπεφτε, πήγα και κρύφτηκα πίσω από τις κάμερες.

Στην αρχή σπούδασα τη φωτογραφία, αλλά δεν άφησα στην ησυχία της ούτε την σκηνοθεσία.  Δούλεψα την τηλεόραση, δεν ερωτευτήκαμεν διόλου. Ξεζουμίστηκα σε ταινίες και ντοκιμαντέρ. Αγάπησα σφόδρα το ραδιόφωνο. Έγραψα τις εκτενείς παρλαπίπες μου για ταινίες. Τώρα, θα σας γράφω για το στιλ που πολύ αγαπώ, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, προσπαθώντας να το εντοπίσω, μέσα από ανθρώπους που γουστάρω και ήρωες-ιδες που με στοίχειωσαν στην μεγάλη οθόνη.