Τίνα Πανώριου
panoriout@gmail.com
« Ένα μέρος μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας. Μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους ή να μας κάνει να ζούμε καλύτερα. Αρκεί να το θέλουμε. Αρκεί να του δώσουμε την ευκαιρία.»
Η Λουκία Δέρβη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Σπούδασε στην Ελβετία Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η συγγραφέας είναι παντρεμένη με τον Αλέξη Πανσέληνο.
Πάρος η σημαδιακή
Όταν επισκέφτηκα την Πάρο για πρώτη φορά με τους γονείς μου το 1995 δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο σημαδιακή θα ήταν για την ζωή μου κατόπιν. Αυτό είναι το ωραίο: οι αμέτρητες πιθανότητες που έχει ο άνθρωπος όσο ζει να κατακτήσει την ευτυχία στο μέλλον όπως ο ίδιος την ορίζει κάθε φορά φυσικά. Τόποι και άνθρωποι παρελαύνουν από το παρόν μας κι όμως ένας ή κάποιοι απ’ αυτούς ενδέχεται να παίξουν καθοριστικό ρόλο σε κάποια φάση της ζωής μας, να είναι ο συνδετικός κρίκος για την εκπλήρωση των επιθυμιών μας ή, αν διαλέξω την απαισιόδοξη πλευρά, ενδέχεται να είναι οι «μοιραίοι» τόποι ή άνθρωποι, αυτοί που μας φέρνουν αντιμέτωπους με τους χειρότερους φόβους μας.
Βιβλιογραφία Λουκίας Δέρβη: «Αλλού, στο Πουθενά» – Μελάνι (2015), «Group Therapy» – Μελάνι (2013), «Ομπρέλες στον ουρανό» – Μελάνι (2009), «Κακός χαρακτήρας» – Μελάνι (2004) – Συμμετοχή σε συλλογικά έργα: «Συνταξιδιώτες» – Fnac (2005)
Η μοίρα, η τύχη όμως μας επιφυλάσσει και ευχάριστες εκπλήξεις. Κάμποσα χρόνια αργότερα, στο νησί αυτό παντρεύτηκα τον Αλέξη, κι έκτοτε κάθε χρόνο γυρίζουμε εδώ. Θα έλεγα πως, εγώ τουλάχιστον, ζω αναμένοντας την στιγμή που το καράβι θα δέσει στο μόλο της Παροικιάς, γιατί τότε αρχίζουν οι διακοπές μου. Διακοπές εργασίας πολλές φορές, εντούτοις διακοπές από την ρουτίνα και το άγχος και αναβίωση όλων των θετικών συναισθημάτων που με συνόδευαν στον γάμο μας. Είναι ωραίο και αναγκαίο να υπάρχει ένας τόπος που να γαληνεύει την ψυχή μας. Για μένα είναι η Πάρος. «Επίκτητος» τόπος μιας κι εδώ περνούσε πάντα τα καλοκαίρια του ο Αλέξης, αλλά και δικός μου τόπος εδώ και κάμποσα χρόνια μιας κι έχω δημιουργήσει αναμνήσεις, δεσμούς και προσδοκίες. Κατάλαβα πόσο δικό μου τόπο τον θεωρώ όταν τρύπωσε σε ένα διήγημά μου για την θάλασσα. Συχνά στη λογοτεχνία τα μέρη, οι τόποι όπου διαδραματίζονται οι ιστορίες διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά έτσι είναι και στη ζωή. Ένα μέρος μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας. Μπορεί να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους ή να μας κάνει να ζούμε καλύτερα. Αρκεί να το θέλουμε. Αρκεί να του δώσουμε την ευκαιρία.